Rebelse regels: Kinderen hoeven geen 'sorry' te zeggen.

Dit is een blog uit de serie "Rebelse regels".

De komende periode verschijnen er nog een aantal van deze rebelse regels. 

Wat zijn rebelse regels eigenlijk?

Over opvoeden zijn we het vaak oneens, maar er zijn ook veel dingen waarover 'alle' ouders het eens lijken te zijn.

Waarom? Nou we hebben zelf ook niets anders gehoord van onze ouders:

"Niet stoeien, dat wordt vechten!" 

"Zeg eens netjes sorry!"

"Aardig zijn, dat kindje mag ook meedoen!"

En niet te vergeten:

"Samen spelen, samen delen!"

Het zijn regels die we vanzelfsprekend vinden, maar vanzelfsprekend wil ook zeggen dat je er meestal nog niet bewust over nagedacht hebt.
Zijn al die regels eigenlijk wel zo zinvol? Wat dacht je van: "Zeg eens netjes sorry!"

Een kind dwingen om sorry te zeggen is een uitvlucht. Kinderen menen dit namelijk maar zelden. En dat is logisch, daar zijn ze in hun ontwikkeling ook nog helemaal niet aan toe.
Ook het andere kind schiet er eigenlijk weinig mee op. Een onoprechte verontschuldiging/ plichtpleging zegt ook dit kind nog helemaal niets
Uitspraken als "Zeg maar even sorry, tegen dat kindje." Hebben dus erg weinig zin. Een betere oplossing kan zijn om ( samen met je kind) iets te bedenken om het goed te maken. "Pak maar even een doekje om het op te ruimen" of "pak maar een icepack of koud doekje"
Je kunt het natuurlijk ook gewoon voorleven en verwoorden wat je doet en waarom.


Rebelse regels:
1. Kinderen hoeven geen sorry te zeggen
2. Kinderen hoeven niet te delen
3. Roep niet steeds "Goed gedaan"
4. Jongens mogen jurken aan
5. "1000 bommen en granaten'
6. Slaan schoppen en huilen mag
7. Niet iedereen hoeft je vriend te zijn
8. Stoeien moet/mag
9. Ruziemaken mag
10. Een tekening hoeft niet mooi te zijn
11. Gehoorzamen en luisteren zijn geen synoniemen

Lach

Het klinkt banaal: lach! Maar hoe vaak ben je niet te druk met kleine dingen.
Als ze 16 zijn, zou het je dan echt nog uitmaken of je peuter zijn korstjes opat? Of dat je dreumes de hele nacht doorsliep?

Maak je niet druk. Pak een kussen en speel mee, zet ook eens een gekke bril op. De was wacht wel, je kinderen niet!

Sneeuwpret

Soms kunnen kinderen ergens geen genoeg van krijgen. Apenkoppie gunde zich geen tijd om te eten. Buitenspelen in de sneeuw, dat was wat hij wilde.
Als er dan niemand is om je slee te trekken, hoef je je nog niet te vervelen:
De zandbak werd geplunderd. Je kunt met sneeuw natuurlijk precies het zelfde doen. Alleen was er veel meer sneeuw dan zand.
Zo veel sneeuw, zo weinig tijd. Tsja, wat doe je als drie jarige dan?
Je schakelt de hulptroepen in, alle trekkers, graafmachines en sneeuwschuivers werden aan het werk gezet. Apenkoppie had het er maar druk mee!

Gebruik je talenten! De toekomst zoek je.

Gestandaardiseerde toetsen staan al een aantal jaar flink ter discussie. De toetsen van Cito zijn daar natuurlijk symbool van. Dat het Cito geld ruikt is logisch. Ze hebben zelfs al een toets voor peuters omdat er simpelweg vraag naar is.

Nu ben niet direct tegen toetsen. Een toets kan een waardevolle aanvulling zijn bij twijfel.

Zelf heb ik een sterke voorkeur voor observatie. Ik heb jaren gewerkt met het ontwikkelingsvolgsysteem van Memelink. Een lijvig boekwerk waarbij je de vaardigheden van kinderen observeert in inkleurt op een lijntje.

Toch hebben al deze systemen een grote maar.... het voorspelt zeker niet de kans op succes voor je kind.

Kijk zelf maar eens rond in de vacatures op internet. Nergens zie ik staan:

Functievereisten:

- Citoscore van minstens 538,

- Vaardigheid in het antwoord geven op gesloten vragen

- Alleen denken volgens vastgestelde kaders

Wel zie ik bedrijven die creatieve  veerkrachtige, nieuwsgierige mensen met een flinke dosis doorzettingsvermogen zoeken.

En ik denk dat we in de samenleving zeker op zoek zijn naar kwaliteiten als: moed, mededogen, daadkracht en verdraagzaamheid. Mischien hè, zou het Cito daar nou niet iets voor kunnen bedenken?

Meer kritische informatie over toetsen? Kijk dan eens bij:

Change the stakes of volg Diane Ravitch en Alfie Kohn op twitter.

Kerstsfeer

Lekker knoeien en rommelen met scheerschuim. Apenkoppie vroeg er eigenlijk al weer weken om.

Veel heb je er niet voor nodig. Ik gebruikte een bus scheerschuim. (Eerlijk gepikt van springbok), wat sterretjes en dennenappels uit de seizoenstafel.
Met rode, groene en oranje verf maakten we wat herfstkleuren.

Muizenmeisje wist echt niet wat ze met die schuimbende aanmoest. Gelukkig was grote broer niet te beroerd om te helpen.

Schoolrijpheid

Het regent, het regent

Regen! Het naarste deel van het jaar is weer begonnen. De dagen zijn donker en grauw en buitenspelen zit er eigenlijk niet meer in.

Een echte straf voor Apenkoppie en Muizenmeisje. Ikzelf wordt ook knetter als ik de hele dag binnen moet zitten.

Maar eigenlijk bestaat er geen slecht weer, alleen slechte kleding! Met een regenpak en laarzen aan kun je flink wat pret maken in die regenplassen.
Apenkoppie springt inmiddels al zo hoog dat de spetters hem om zijn oren vliegen!

Om te voorkomen dat je de hele dag binnenzit kun je prima naar buiten. Tsja, ze worden nat en vies....

Daar heb je toch een wasmachine voor?
De senioren in ons slaapdorp moesten er om glimlachen, maar tegen zoveel pret konden ze ook niet op.

Mogen kleuters nog kleuteren?

Totaal verbaasd verlieten Springbok en ik vorige maand een basisschool in ons dorp. Op de open avond mochten we kennismaken met het aanbod van deze school. En aangezien we nog op zoek waren naar een school voor Apenkoppie en Muizenmeisje wilden we daar graag meer over weten.
Nu is het wel 6 jaar geleden dat ik voor de klas stond, en weet ik dat dingen snel veranderen, maar zelfs ik was erg verbaasd.

De juf van groep 2 vertelde dat de kleuters 21 letters móeten kennen om over te mogen naar groep 3. Springbok keek me geschokt aan, hij dacht even dat hij al bij groep 3 beland was. Waar is de tijd gebleven dat kinderen mogen kleuteren? Waar mogen kleuters nog verkennen, ontdekken en ervaren. Kennismaken met de wereld d.m.v. een 'rijke leeromgeving' , dat is toch wat jonge kinderen doen: 'Mijn leren is spelen en mijn spelen is leren'
De juf zwakte haar stelling nog wel wat af. Als een kleuter er 1 of 2 niet kan, mag hij in overleg met de ouders toch over.

De juf moet toch gezien hebben dat ik mijn kin van de grond moest rapen. Deze juf besteedde iedere dag ongeveer een uur aan activiteiten rond de letter van de week. In oktober worden de kinderen getoets, dan moeten ze er 9 kennen en aan het eind dus 21. Pfff arme kinderen!

Ik heb eens uitgerekend hoeveel uur ze dan dus uittrekt aan het aanbieden van letters: 200 uur!
200 uur om letters te leren, die zeker niet aan de 4 B's voldoen. (zie onder). En daarnaast beginnen ze in groep 3 weer opnieuw!

Inmiddels weet ik dat het aanbieden van letters onderdeel uitmaakt van de zogenaamde 'voorschot methode'. Hierbij wil men kinderen met een achterstand, of een verwacht probleem zoals dyslexie een voorsprong geven door alvast letters aan te bieden.
Maar waar nou de eis van 21 letters vandaan komt is me totaal onduidelijk. Wie meer weet mag het me zeggen.

Overigens ben ik niet tegen het aanbieden van letters aan kleuters. MITS:
- een kind interesse heeft in letters (betrokkenheid)
- het aansluit bij een doel, bijvoorbeeld eigen naam willen schrijven, of die van opa/oma/broer/zus e.d. (betekenisvol)
- de activiteit aansluit bij de ontwikkeling van het kind en haalbaar is, dus bijvoorbeeld stempelen ipv schrijven (zone van de naaste ontwikkeling, bedoeling, betekenisvol)



4 B's
 Betekenisvol;
Thematisch aanbod waarbij leerlingen inbreng hebben en dat aansluit bij de belevingswereld van leerlingen.
 Bedoelingen;
Leeractiviteiten met een doel (cirkel basisontwikkeling, kerndoelen enz.)
 Betrokkenheid;
Er vindt fundamenteel leren plaats.
 Bemiddelende rol van de leerkracht;
Leerkracht sluit aan bij het actuele ontwikkelingsniveau en de zone van naaste ontwikkeling.

Overige interessante bronnen:
http://www.teamonderwijs.nl/download/content/Elstar_kenmerken_OGO.pdf
http://www.teamonderwijs.nl/download/content/Elstar_OGO_kijkwijzer.pdf
http://hbo-kennisbank.uvt.nl/cgi/fontys/show.cgi?fid=6410

Spelen met klei

Spelen met klei is hier (bij vlagen) een echte hit. Peuter kreeg als traktatie op de crèche een doosje klei met hele kleine vormpjes en veel verschillende kleuren.

Ik had niet de illusie dat die lang apart zouden blijven, vooral niet omdat het zo weinig was.

Peuter bakte er verschillende taartjes van en ging daarna kleuren combineren. De roze koekjes op de paarse taart. De gele koekjes op de blauwe pannenkoek.
Eerst was hij erg verbaasd dat hij de kleurtjes niet meer uit elkaar kreeg. Maar na een poosje ontdekte hij het mengen.
De kleuren werden tot een grote bol gerold en ik werd ingeschakeld om er 'slangen' van te rollen.

Waarde van spelen met klei:

-oefenen van de fijne motoriek

-spieren trainen (kneden is zwaar werk)

-kennismaken met begrippen zoals onder, op, in

-leren van kleuren

Laat me los!

Beste Ouders,

Je hoeft niet te schrikken als Apenkoppie omhoog klimt in het klimrek.
Je hoeft er niet als een dwaas naartoe te rennen. En het is niet zo, dat omdat ik er niet naast sta, mijn Muizenmeisje nog niet zou kunnen klimmen.

Ik ben niet op een bankje gaan zitten omdat ik te lui ben om mijn kind te helpen. Ik zit op een bankje omdat ik vertrouwen heb in mijn kinderen.
Ik heb er vertrouwen in dat ze zullen doen wat ze kunnen en dat ze hulp zullen vragen op het moment dat ze dat nodig hebben.

Mijn kinderen leren er niets van als ik ze help bij iedere stap op de ladder. Het helpt ze niet als ik ze omhoog til zodat ze van de glijbaan af kunnen gaan. Bovendien beroof ik ze van de voldoening om iets zelf te doen. De voldoening die ze voelen als ze met inzet en volharding toch die lastige ladder opgeklommen zijn.
En als het ze niet lukt om omhoog te klimmen over die lastige weg, dan vinden ze wel een omweg die eenvoudiger is. Totdat ze moe zijn van het omlopen, dan zullen ze gemotiveerd zijn om het opnieuw te proberen, totdat het wel lukt.

Het is niet mijn taak, en ook niet die van jou, om te voorkomen dat mijn kind teleurgesteld of gefrustreerd raakt. Als ik dat doe, leren ze nooit omgaan met het feit dat iets spannend of eng is en dat je kunt vallen. Maar ze leren ook niet, dat je gewoon weer op kunt staan, omdat vallen niet het einde van de wereld is.

Ik wil dat mijn kinderen leren dat ze zelf uitdagingen aan kunnen en problemen kunnen oplossen. Ik wil dat ze het zelfvertrouwen krijgen om de wereld in te kunnen gaan in de wetenschap dat ze het zelf kunnen. En dat als er problemen komen, ze die zelf kunnen oplossen.

Tot die tijd vraag ik je om mijn kind zijn gang te laten gaan. Echt, ik weet wat ik doe want ik ken mijn kind. En het is niet zo, dat omdat ik op de bank zit ik niet regelmatig op mijn tong moet bijten om niet te roepen: "Pas OP!!" Maar ik kies er bewust voor om even te wachten zodat mijn kind het risico zelf in kan schatten en zijn angst kan overwinnen.

Apenkoppie en Muizenmeisje zullen groter worden, de ladders hoger en de uitdagingen groter. En ik weet dat ik er niet altijd bij zal kunnen zijn om ze op tillen als het moeilijk wordt. Ik leer ze de vaardigheden die ze nodig hebben liever nu, nu de ladders nog laag zijn en ieder probleem opgelost kan worden met 'een kusje erop, over'.