Kinderen hebben ruzies nodig om te groeien. Ooit las ik in een studie dat peuters en kleuters meer dan 45 (micro)conflicten hebben. Variërend van iets willen wat de ander heeft tot op het hoofd gemept worden met een stuk speelgoed.
Al die kleine en grote conflicten hebben kinderen nodig om te groeien. Ze ontwikkelen belangrijke sociale vaardigheden en leren zelf redzaam te zijn. Ze leren inschattingen te maken en oplossingen te vinden.
Kinderen die deze essentiële vaardigheden missen zijn eenvoudig te herkennen: ze rennen naar een volwassene bij de eerste tekenen van een conflict of ruzie en verwachten dat zij de problemen wel voor hen oplossen.
Natuurlijk wil dat niet zeggen dat er in het WildeWesterWoud alleen maar ruzie gemaakt wordt en dat de kinderen het zelf moeten uitzoeken. Maar ik grijp regelmatig niet in en observeer alleen maar. Als de situatie uit de hand lijkt te gaan lopen en een kind loopt gevaar is het vroeg genoeg om in te grijpen en de kinderen te helpen hun ruzie op te lossen.
Rebelse regels:1. Kinderen hoeven geen sorry te zeggen2. Kinderen hoeven niet te delen3. Roep niet steeds "Goed gedaan"4. Jongens mogen jurken aan5. "1000 bommen en granaten'6. Slaan schoppen en huilen mag7. Niet iedereen hoeft je vriend te zijn8. Stoeien moet/mag9. Ruziemaken mag10. Een tekening hoeft niet mooi te zijn11. Gehoorzamen en luisteren zijn geen synoniemen
Het zijn regels die we vanzelfsprekend vinden, maar vanzelfsprekend wil ook zeggen dat je er meestal nog niet bewust over nagedacht hebt. Zijn al die regels eigenlijk wel zo zinvol?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten