dinsdag 28 juni 2016

Afscheidscadeautjes

Het is weer bijna tijd om afscheid te nemen.
Als juf vond ik het altijd erg leuk om zelfgemaakte cadeautjes van de kinderen te krijgen.
Dus wilde sloeg ik met aapje en muis aan het knutselen.
Op de computer maakte ik een sjabloon en de snijplotter sneed het uit freezerpaper.

Samen met aapje streek ik dit op de tassen. We hadden reuzepret met het inverven.
Daarna maakten ze zelf een schitterende tekening op de achterkant.
(tip: goede en goedkope textielstiften vind je bij de IKEA
Voor het sjabloon kun je textielverf gebruiken, maar gewone acrylverf werkt ook)

De juffen waren erg blij met hun geschenk.

maandag 21 december 2015

Opgebrande juffen

De afgelopen paar jaar lees ik regelmatig stukken over juffen (het zijn altijd juffen) die uit het onderwijs stappen.
Met veel frustratie en bombarie leggen ze uit dat ze niet meer om kunnen gaan met het veranderende onderwijs.

Ik begrijp dat. Ik was al na 5 jaar onderwijs totaal opgebrand en vind de verhalen heel herkenbaar.
Waar ik alleen zo verdrietig van wordt is het slachtofferschap van de schrijvers.

In al hun verhalen lees je steeds dezelfde klachten:
- te hoge werkdruk
- doorgeschoten vergadercultuur
- enorme administratielast
- toetsdruk
- enz,enz

De overeenkomst tussen al deze dingen lijkt me dat het een keuze is. Leerkrachten laten zichzelf gek maken. Ze laten zich dwingen tot dingen die niets met de kern van het werk te maken hebben namelijk het geven van goed onderwijs aan hun leerlingen.
De vraag is alleen door wie? Wie heeft er zoveel macht over deze juffen dat ze zich zo over de kop werken, dat ze het bijltje er bij neer moeten gooien?
De onderwijsinspectie? Ouders? De directie? Of zou het misschien toch een beetje bij de juffen zelf liggen?

Op de school waar ik werkte voor mijn vertrek uit het onderwijs was het waarschijnlijk hetzelfde als op veel scholen. De klachten van mij en mijn collega's waren hetzelfde. Altijd dezelfde problemen rond werkdruk, vergaderingen en adminstratiegekte.
Een paar jaar lang heb ik het aangekaart tijdens de vele (nodeloos lange) vergaderingen. Daar ontspon zich steeds hetzelfde verhaal. Ik deed mijn zegje, met onderbouwde aanbevelingen om de werkdruk te verlagen, minder te vergaderen en efficiënter te werken. De directie knikte begrijpend, legde de schuld bij ieder ander die te vinden was (lees inspectie, bestuur enz). En we gingen op de oude voet verder.
Mijn collega's zaten als makke schapen aan de vergader tafel. Met hun hoofd naar beneden om vooral geen oogcontact te maken om de vragen te ontwijken.
Geen mens die me eens bijviel.
Totdat we terug liepen naar onze lokalen. Dan kwam de ene na de andere collega langslopen. "Wat goed dat jij dat hebt aangekaart!" en "Wat fijn dat jij zulke goede ideeën inbrengt".
Maar opstaan en dingen veranderen? Ho maar...
"We doen het al jaren zo!" of "Het onderwijs verandert toch nooit" klonk het steeds maar weer fatalistisch.

Na een poosje vatte in mij het idee grond dat de meeste juffen misschien wel niet willen veranderen.
Stress is een modewoord geworden waar een hoop beroepseer en zelfwaardering aan hangt.
"Onderwijs is een stressvol beroep, voor het geld hoef je het niet doen, maar kijk mij eens dapper lijden..."
Het zal vast vloeken in de kerk zijn, maar ik krijg sterk het idee dat juffen helemaal niet willen veranderen.

En meesters, hoe zit het eigenlijk met die meesters? Waarom lees ik nou nooit eens een blog van een meester die zijn krijtje erbij neer gooit?
Zou het kunnen zijn dat mannen toch meer van het type "niet lullen maar poetsen zijn'?
Gewoon doen wat kan. En niet doen wat niet kan?
Ik krijg sterk die indruk.
Misschien zou het inderdaad toch wel een goed plan zijn om al die vrouwenteams eens van wat meer meesters te voorzien. Voor het broodnodige evenwicht!

dinsdag 1 december 2015

Kerst sudoku

Ik had deze week wat tijd over. Muis vindt het erg leuk om puzzeltjes op te lossen. Dus maakt ik even snel een puzzeltje voor haar op de ipad.

zaterdag 31 oktober 2015

Rekenapje

Als 2e spel bedacht ik leuke rekenspelletjes voor Apenkoppie. Precies zoals hij op school nu aan het leren is.
Lekker vrolijk om mee te oefenen.
Zelfs Muis ging er mee aan de slag.

vrijdag 23 oktober 2015

Tinytap spelletjes app.

De app tinytap had ik al een poosje op mijn Ipad staan. Ik had al wel een paar spelletjes gemaakt, maar wilde toch eens wat meer uitproberen. Muis mocht het spelletje testen. Voor haar natuurlijk veel te makkelijk. Maar ja, dat heb je als je zo'n spitsmuisje bent. :-)

vrijdag 22 augustus 2014

Samen tellen

Onze Apenkop gaat helemaal op in een nieuwe wereld. De wereld van het tellen. 
Omdat Muis wel wat nieuwe uitdaging kon gebruiken mocht ze haar grote broer assisteren. 
Samen beleefden ze enorm veel plezier aan het bij elkaar zoeken van de kaarten. 

zondag 29 juni 2014

Vragenspervuur

We weten al een poosje dat Muizenmeisje razend nieuwsgierig is naar de wereld om haar heen. 
Dat begon al toen ze net geboren was en al snel haar hoofd op kon houden. Zo kon ze de wereld bekijken. 
Toen we haar als 5 maander op een kleed in het gras legde, vond ze het gras zo intressant, dat ze zichzelf in een middag leerde kruipen. 
En als baby van 6 maanden was ik er net optijd bij om te voorkomen dat ze uit de box zou kukelen, omdat ze op een middag 'ineens' ging staan.

De wereld is een mooie plaats om te ontdekken. Als is ons Muisje toch ook regelmatig te klein voor de dingen die ze wil. Toch weet ze heel veel te bereiken. 
Gelukkig zijn er veel mensen in onze omgeving opmerkzaam over haar ontwikkeling.
 'Dit is een vlotte, daar ga je nog wat mee beleven' vertelde de jeugdverpleegkundige op het consultatiebureau.
En ook de logopediste die haar helpt met haar articulatie had al snel in de gaten dat Muis vlot van begrip is.

Gelukkig is de school waar Muis naartoe gaat ook flexibel. Hoewel ze het wel lastig vinden, mag Muis 3 maanden eerder naar school. 3 maanden voordat ze 4 wordt dus.
Ze kijkt er naar uit en ze leeft er naar toe. Maar misschien moet ik de juffen nog wel even waarschuwen voor Muisjes nieuwste hit: het vragenspervuur.


"Waarom zijn die lampen daar?"
Omdat die licht geven
"Waarom geven die licht?"
Zodat de automobilisten beter kunnen zien s nachts. 
"Waarom kunnen die niet zien dan?"
Omdat het 's nachts donker is
"Waarom is het 's nachts donker dan?"
Omdat de zon dan niet schijnt
"Waarom schijnt de zon dan niet?"
Aaaaaaaaaaaaaarch

zondag 15 juni 2014

"Laag, lager, hoger, boom. Boom?"

Vlak bij ons huis is een natuurspeeltuin. Een uitkomst voor Muis en Aap. Niets is lekkerder dan wroeten in de modder. Dammen bouwen, sloten graven.
Het vraagt ook enig nadenkwerk en doorzettingsvermogen. Iets wat voor Muis en Aap toch wel een dingetje is. O,ja en je moet ook even overleggen met de grotere kinderen, want anders staat de sloot steeds droog.

Door de speeltuin loopt een pad van boomstronkjes. Een pad om heerlijk op te springen.
Muis had er reuze veel plezier in. En was toch nog bezig met weer heel andere dingen. Terwijl ze van stronkje naar stronkje sprong klonk het: "laag, hoog, hoger, lager, laag, nog lager, hoooog, hoger"
Bij iedere stap die ze zette benoemde ze of het stronkje hoger of lager was. Totdat ze een omgevallen boom tegenkwam: "laag, lager, hoog, boom. Boom? Mama, er ligt een boom tussen de de stronkjes in het bos!"